Agile’ın temeli olan “Lean” düşünce yapısı 1950’li yıllara Toyota Production System(TPS)’e dayanmaktadır. Bu üretim sistemi ilk olarak X-15 hipersonik jetin geliştirilmesine katkı sağladı.
1986’da yılında ise Hirotaka Takeuchi ve İkujiro Nonaka adlı iki Japon akademisyen tarafından Harvard Business Review’de “The New New Product Development Game” makalesi yayınlandı. İki akademisyen hızlı üretim yapan örnekleri incelediler ve ekip odaklı bir yaklaşım belirledir. Bu yaklaşımla Fuji-Xerox, Honda ve Canon ürünlerinin tasarım ve geliştirme süreçlerini etkilediler.
1993 yılında ise Easel Corporation adlı bir yazılım şirketi çok kısa bir sürede eski ürünlerini tamamen yenilemek istiyorlardı. Scrum’ın kurucularından Jeff Sutherland’den de yardım istediler. Bu dönem de oldukça araştırma ve mülakatlar yapan Jeff, özellikle günlük ekip toplantılarının verimliliği önemli önemli ölçüde artırdığı konusunda geribildirimler aldı ve gözlemledi. Burada geliştirilen pratikler zamanın bitmesi zor gözüken projenin hem daha az bütçeyle hem de daha kaliteli bittiği gözlemlendi.
1995 yılında ise Jeff Sutherland meslektaşı Ken Schwaber ile birlikte iş birliği yaparak yaptıkları çalışmaları “Scrum” adında makale haline getirdiler.
2001 yılında ise alanında uzman 17 yazılımcı tarafından Utah’da fikirlerini paylaşmak üzere bir araya geldi. Scrum’ın kurucuları Jeff Sutherland ve Ken Schwaber dışında extreme programming (XP), crystal, adaptive software development (ASD), feature-driven development (FDD) ve dynamic-systems-development method (DSDM) gibi çerçevelerin metotların savunucuaları yer aldı.
17 gurunun bir araya gelmesinin amacı yazılım geliştirme süreçlerindeki verimliliği artırmak amacıyla farklı tecrübe ve yaklaşımları değerlendirmekti. 2 günlük çalıştay sonrası “Agile Manifesto”yu yayınlandı.
